سخنان امام  موسی ابن جعفر کاظم(ع) - قسمت دوم

        محمد موسی زکی

1.      خداوند بهشت را بر هر هرزه گوي كم حيا كه باكي ندارد چه مي گويد و يا به او چه گويند حرام گردانيده است .(همان)

2.      از كبر و خودخواهي بپرهيز ، كه هر كسي در دلش به اندازه دانه اي كبر باشد ، داخل بهشت نمي شود .(تحف العقول ، ص 425)

3.      بهترين چيزي كه به وسيله آن بنده به خداوند تقرب مي جويد ، بعد از شناختن او ، نماز و نيكي به پدر و مادر و ترك حسد و خودبيني و به خود باليدن است.

4.      همنشيني با اهل دين ، شرف دنيا و آخرت است .(تحف العقول ، ص 420)

5.      بپرهيز از معاشرت با مردم و انس با آنان ، مگر اين كه خردمند و امانت داري در ميان آنها بيايي كه ( در اين صورت ) با او انس گير و از ديگران بگريز ، به مانند گريز تو از درنده هاي شكاري .(همان)

6.      مؤمن همانند دو كفه ترازوست ، هرگاه به ايمانش افزوده گردد ، به بلايش افزوده گردد .(همان)

7.      نماز نافله راه نزديك شده هر مؤمني به خداوند است .(تحف العقول ، ص 425)

8.      ندا كننده اي در روز قيامت ندا مي كند : آگاه باشيد ، هر كه را بر خدا فردي است برخيزد ، و برنمي خيزد ، مگر كسي كه گذشت كرده و اصلاح بين مردم نموده باشد ، پس پاداشش با خدا خواهد بود .(همان)

9.      كمك كردنت به ناتوان از بهترين صدقه است .(تحف العقول ، ص 437)

10.  سختي ناحق را آن كس شناسد كه بدان محكوم گردد .(تحف العقول ، ص 437)

11.   هرگاه مردم گناهان تازه كنند كه نمي كردند ، خداوند بلاهايي تازه به آنها دهد كه به حساب نمي آوردند .(همان)

        ( تبيان)